Sinds 2005 ben ik eigenaar van een bruin café in het centrum van Utrecht. Op doordeweekse avonden zijn het vooral de vele studenten die tot de late uurtjes voor veel gezelligheid zorgen. In de weekenden komt er meestal wat ouder publiek die meer van een goed gesprek houden. Ik ben deze business met een goede vriend van mij begonnen. Helaas is hij door ziekte de laatste niet meer in staat om te werken. Ik mis mijn maatje heel erg en heb het er vaak ook zwaar mee. Doordat er s ’avonds veel mensen een drankje komen drinken heb ik gelukkig wat afleiding, al merk ik wel dat ik het erg druk heb nu ik in mijn eentje achter de bar sta.
Nieuwe liefde
Lange tijd ben ik opzoek geweest naar extra personeel voor achter de bar. Ik merkte dat ik veel aanmeldingen kreeg van studenten die graag wat wilde bijverdienen. Na een weekje merkte ik al snel dat het vanwege mijn leeftijd niet echt klikte met de meeste sollicitanten. Ik heb toen even goed zitten nadenken of ik nog wel verder wilde gaan met mijn werk. Het is een goed lopende café dus er zouden genoeg mensen moeten zijn die het stokje van mij over willen nemen. Nadat ik een paar vrienden mijn plannen had verteld gingen de geruchten snel rond en kreeg ik steeds meer telefoontjes of ik al een besluit had genomen om het café te verkopen. Naast mijn werkzaamheden voor het café was ik in mijn vrije tijd via een datingsite al enige tijd op zoek naar een leuke vriendin. Een leuke match waarmee ik al enige tijd contact had was ook op de hoogte van mijn plannen om het café te verkopen. Nog de volgende dag kwam ze de zaak binnen en zei ze dat ik dat absoluut niet moest doen! Sinds kort staan we samen achter de bar en ben ik gelukkiger als nooit te voren.